Het verhaal van de Russische Elina Vilsmeier

Volgend jaar woon ik 30 jaar in Nederland, langer dan dat ik in Rusland woonde. Ik ben getrouwd met een Nederlander en heb een zoon. Ik doe vrijwilligerswerk bij paleis Soestdijk en de Woord en Daad kringloopwinkel. Na de Russische inval in Oekraïne voelde ik me verlamd en machteloos. Ik kon alleen maar huilen. Toen ik in de Soester Courant een oproep voor tolken zag heb ik gelijk gebeld met Stichting Balans en mijn hulp aangeboden. Zo kon ik mijn verdriet en machteloosheid in actie omzetten.

Ik ben erbij geweest toen de eerste Oekraïense gezinnen naar Soest kwamen. Ze waren moe en geëmotioneerd, begrepen niet echt goed waar ze waren beland en wat ze te wachten stond. Ze spraken ook vrijwel geen taal behalve Oekraïens en Russisch.

Dus ik ben gaan helpen met gesprekken voeren, documenten vertalen, behoeftes inventariseren, dingen zoals kleding, doktersbezoeken, huishoudelijke spullen, wasmachines, vriezers en drogers (met grote dank aan de Rotary Club), fietsen (heel veel), laptops, meubels en dergelijk te regelen. Dat waren best pittige tijden met veel bezorgdheid en vooral veel vragen. Nu merk ik dat er meer rust is en het langzamerhand goed uitpakt.

Het dagelijks leven komt beetje bij beetje op orde en de druk is eraf. Mensen ervaren wat zekerheid in deze onzekere tijden. 

Inmiddels heb ik een heel netwerk van Oekraïense vluchtelingen. Ik zie ze regelmatig, soms ook in de kringloopwinkel. Mensen kunnen me direct benaderen via Whatsapp of Viber messenger. Ook schakel ik tussen de gemeente, Stichting Balans, Rotary Club, andere vrijwilligers en de Oekraïners en regelen we samen gezellige acties, bijvoorbeeld voor de feestdagen.

Het is mooi wat we met zijn allen hebben bereikt. De mensen uit Soest zijn heel hartelijk geweest.

In de eerste week deed ik een oproep voor spullen en werd ik overladen. Die warme respons doet je goed, dat je weet dat je niet alleen bent. Voor de toekomst hangt alles af van de ontwikkelingen in Oekraïne. Ik merk dat er Oekraïners zijn die erover denken om in Nederland te blijven.

Daarom doe ik ook mijn best om mensen goed te betrekken bij het Soester leven!